22 Ağustos 2011 Pazartesi

ESKİLERDEN...

Bunu ilk yelken seyrimden sonra yazmışım. Duygularımı tam olarak ifade etmişim baktım da... Bu yüzden hiç dokunmadan aldım buraya. Bakalım sizler ne diyeceksiniz..?

SEYİR DEFTERİ


Nasıl anlatabilirim ki … ?
Ege’nin turkuaz rengi sularında, dalgaların ve rüzgarın kucağında olmak,
Bazen tam pruvadan dibe doğru, neredeyse otuz derecelik bir açıyla dev dalgalara saplanmak,
Sonra aynı açıyla bir sonraki dalgaya tırmanmak, ardından bir daha, bir daha...
Rüzgârın yönü değiştikçe, yönünü değiştirdiğimiz yelkenlerin kocaman birer martı misali süzülüşü,
Korkuyla karışık bir hazla, o uçsuz bucaksız mavilikte hızla, kayarcasına yol almak,
En uygun açıyı yakalayıp, uçarcasına yol alırken rüzgârın ve dalgaların eşsiz melodisinden başka birşey duymamak,
Gece seyri yaparken gözün kâh pusulada kâh yıldızlarda, havuzlukta tek başına, uzaktaki hedefine doğru dümen tutmak...

Ve tam bu sırada,
Yeryüzünde ve gökyüzünde,
Kalabalıklarda ve tek başına,
Doğarken ve ölürken...
Aslında insanoğlunun ne denli yalnız olduğunun ayırdına varmak,   

Doyumsuz güzellikteki sakin bir koyda demirleyip, yıldızların ve büyülü mehtabın koynunda gecelemek...
Böyle bir gecede etrafın nefis bir yakamozla kuşatılmışken,
Bu tanımlanamaz güzellik karşısında kapıldığın duygusallık yüzünden soluksuz kalmak ve sessiz gözyaşları dökmek...
Aynı anda hem çok naif ve kırılgan, hem çok coşkulu ve yaşam dolu olduğunu hissetmek,
İnsan olduğuna,
Var olduğuna
Ve tam o anda orada olduğuna şükretmek...
Nasıl anlatılır ki...?

Denizciler çoğunlukla “keyifli bir mücadele ve doğaya meydan okumadır bu” diyorlar. Ama, bu çok daha başka birşey bence...
Bu “aşk” gibi...!
Bazen hırçın, sert ve yıpratıcı,
Bazen baştan çıkarıcı ve tutkulu,
Bazen de uyumlu, sokulgan ve şefkatli...

Hem içinde yitip gitmekten korkulan,
Hem bilinmeyen, tekinsiz yollara sapılan,
Hem de onsuz olunamayan,
Ama her durumda kendisinden başka birşey düşünmene ve yaşamana izin vermeyen!

Ben aşık oldum..!
Onulmaz derdim, kara sevdamdı,
Sonunda kavuştum ve doyasıya yaşadım.
Ve bundan sonra da yaşamaya devam edeceğim...
Umarım...

26.9.2007
Aycan T.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder